
آقای تاییچی اونو

دکتر محمد نجار کریمی
تولید در حجم محدود با قیمت مناسب را بسیاری از شرکتها هنوز نمیتوانند درک کنند. آنها اصلاً به این فکر نمیکنند که چگونه چربیهایشان را حذف و بدنه خود را لاغر نمایند. در سال 1981 در پی شکایت آمریکاییها که ژاپنی بازار خود را بستهاند توافق شد که میزان صادرات خودرو به آمریکا کمتر از 1680000 دستگاه باشد. گرچه این مقدار در سال 1994 تا سقف 2300000 دستگاه افزایش یافت ولی باید دانست وقتی صادرات کم میشود این پتانسیل در بازار ژاپن برای افزایش مصرف داخلی وجود ندارد و به ناچار باید میزان تولید کم شود. مهمترین نکته در کاهش تولید این است که بتوان آنرا با کاهش هزینه نیز متناسب کرد. در خصوص تکنولوژی پیشرفته و روبات بسیاری از آنها در زمان کاهش تولید باید از مدار خارج شوند تا هزینهها کاهش یابد ولی بسیاری از شرکتها درک درستی از هزینه جایگزینه روبات با انسان نداشته و اصول بنیادین کاهش هزینه را به دلیل نیاز به ژست استفاده از روبات زیر پا میگذارند.
در خصوص تکنولوژی جدید باید به خاطر داشت چه مقدار میتواند از هزینهها ما بکاهد. اکثر ارائهدهندگان تکنولوژیهای پیشرفته من را به عنوان مزاحم خود میشناسند. استفاده از روبات فقط به این دلیل که باید مکانیزه بشویم صحیح نیست. وقتی در چین به آنها گفتم نباید دنبال تکنولوژی پیشرفته باشید به من اعتراض کردند که شما خود اینکار را میکنیم و نمیخواهید ما هم مثل شما باشیم در حالی که نیروی کار آنها بسیار ارزانتر از ما است.
شاید در بازاری که شما به هر میزان تولید کنید میفروشید نیاز به روبات درست باشد ولی اگر دقیق نگاه کنید همچنین بازاری هرگز پیدا نمیشود.
بعضی اوقات مهندسین ما از روباتها به عنوان اسباب بازی استفاده میکنند و در این زمان ما هم اسباب دست آنها شدهایم. باید به خاطر داشت افزایش بهره وری ناشی از بکارگیری روبات باید با هزینههای آن مرتبط باشد. در این سالها که جمعیت ژاپن پیرتر شده و جایگزینی آن به سادگی امکانپذیر نیست شاید روبات راه حل خوبی باشد ولی در چین که وفور جمعیت جوان دارد این مورد چندان عاقلانه نمیباشد.
محمد نجارکریمی
دکتری عالی مدیریت کسبوکار
مدیر ژاپنی ایران
میانگین امتیاز 4 / 5. تعداد آرا: 1